ალბათ გვახსოვს ჩვენი წერილი "დუგინის ინტერვიუს კონტენტანალიზი და საქართველოს შიდა პოლიტიკა". ბოლო აბზაცში დავწერეთ, რომ "რუსულმა გეგმამ საქართველოს 2 პოლიტიკურ ბანაკად დაყოფის შესახებ უკვე სტარტი აიღო." სტარტიც აიღო და უკვე ძალაშიც შევიდა. ჩამოყალიბდა "ეროვნული საბჭო", რომელშიც "ალიანსის" და "ეროვნული ფორუმის" გარდა ყველა შევიდა, ვგულისხმობ არასაპარლამენტო ოპოზიციას. დუგინის მაშინდელ ინტერვიუშიც სწორედ ამაზე იყო მინიშნება, რომ აუცილებელია საქართველოში 2 პოლიტიკური ბანაკის არსებობა. ხელისუფლება და ოპოზიცია. თუ დავაკვირდებით შიდა პოლიტიკურ სიტუაციას დავინახავთ შემდეგ განლაგებას. რუსული გემა პროქართული ძალის, რომელიც= პრორუსულს ჩამოყალიბება პრაქტიკულად დასრულდა.
შეიქმნა "ეროვნული საბჭო", რომელსაც ნოღაიდელი მეთაურობს. თავად რიტორიკული განლაგება არის შემდეგი. თუ დავუკვირდებით ქართულ პრესაში გამოქვეყნებულ მასალებს შევამჩნევთ, რომ "რესპუბლიკელები" ხელისუფლებასთან იგივდება. ვფიქრობ სპეციალურად, ვინაიდან დღეს "ალიანსში" განაწილებულ პოლიტიკურ განლაგებაში პოლიტიკურ სიტუაციას სწორედ "რესპუბლიკელები" ქმნიან. შესაბამისად "ეროვნული საბჭოს" მიზანი, რომელიც = რუსეთის მიზანს, რომ საქართველოში პოლიტიკურ სივრცეში მხოლოდ ხელისუფლება და პროქართული=პრორუსულს ოპოზიცია დარჩეს ძალაშია და მთავარი გეგმა სწორედ ამ მიმართულებით უნდა განვითარდეს.
ისევ მუშაობს ირაკლი ალასანიას მერყევი ხასიათი, რომელიც შეიძლება მომავალში გამოადგეს "ეროვნულ საბჭოს" და ამით ალიანსი საბოლოოდ დაანგრიოს, რაც მათი მიზანია და უფრო ეს რესპუბლიკელებს ეხებათ, რისი მცდელობაც იყო 2010წ. თებერვალში. მაშინ რესპუბლიკელებმა შეძლეს ერთობის შენარჩუნება. წინა თვეში (თებერვალში), სწორედ რესპუბლიკელებზე ხდებოდა დღევანდელი "ეროვნული საბჭოს" მიერ შეტევა. თუ ისინი შეძლებდნენ ალასანიას გადაბირებას. ალიანსი დაიშლებოდა, ხოლო ალასანია დღეს "ეროვნულ საბჭოში" იქნებოდა. ეს ვერ შეძლეს. მთავარი შერტევა ეხლაც რესპუბლიკელებზე მიდის. გავშიფროთ ეს შიდა დინებები.
ფაქტია, რომ "ეროვნულ საბჭოს" აბსოლუტურად არ აინტერესებს არჩევნები. მათ არჩევნების შემდეგი პერიოდი აინტერესებთ. დავაკვირდეთ მათ რიტორიკას: "ეროვნული საბჭო" არის ერთადერთი პროქართული ძალა, რომელიც =პრორუსულს. ის არის ნამდვილი ოპოზიცია. ოპოზიცია არ არის ალიანსიც, ვინაიდან რესპუბლიკელები ხელისუფლებისაა. არ არსებობს სხვა ოპოზიცია, არც საპარლამენტო და შესაბამისად არც ალიანსი. არამედ არსებობს ერთიანი ოპოზიცია, "ეროვნული საბჭო", რომელიც არის ოპოზიციურად განწყობილი ქართველი ხალხის ინტერესებს გამომხატველი. ანუ ხელისუფლებას უპირისპირდება ქართველი ხალხი ამ ოპოზიციის მეშვეობით. აი საბოლოო სურათი, რისი ჩამოყალიბებაც "ეროვნულ საბჭოს" სურს. აქ არ მოიაზრება არც საპარლამენტო ოპოზიცია, არც არასაპარლამენტო "ალიანსი". ესენი უნდა ამოვარდნენ პოლიტიკური ბრუნვიდან. შესაბმისი გარემოებებიც იქმნება, რათა ალიანსს არ ჰქონდეს არანაირი გამოსავალი.
რა გარემოება შეიქმნება არჩევნების შემდეგ, რომელიც ალიანსს ამოაგდებს პოლიტიკური ბრუნვიდან?
1. არჩევნები გაყალბდა
2. ქართველი ხალხი აღელვებულია
3. საპროტესტო აქციები იწყება
4. ხდება პროვოკაციები
აქ მხოლოდ "ეროვნული საბჭო" იფიგურირებს.
რა რჩებათ ალიანსს ამ გარემოებაში. თუ ალიანსი აპროტესტებს არჩევნების შედეგებს, ამ შემთხვევაში ის იძულებული ხდება მივიდეს "ეროვნულ საბჭოსთან". შესაბამისად ყველაფერი მიმდინარეობს "ეროვნული საბჭოს" გეგმით და ალიანსი ამ შემთხვევაში არის ძალიან ცუდ სიტუაციაში. მთელი არჩევნებამდელი სიტუაციები ხდება აბსურდი და სასაცილო, რითაც მაინც ხდება ალიანსის დისკრედიტაცია. ის მაინც მიდის "ეროვნულ საბჭოსთან" და უერთდება საპროტესტო მუხტს, რომელიც აბსოლუტურად არის რუსული გეგმა, ვინაიდან არ აინტერესებს "ეროვნულ საბჭოს " არჩევნების შედეგები. არც ის, რომ მათ ნებისმიერ კანდიდატს, ვინც არ უნდა დააყენონ კანდიდატად არჩევნებში გამარჯვების არანაირი შანსი არა აქვთ. ისეთსაც შეარჩევენ, რომელსაც შანსი არ უნდა ჰქონდეს, მარტივი მიზეზით, არ აინტერესებთ.
იმ შემთხვევაში, თუ ალიანსი აკეთებს განცხადებას და ცნობს არჩევნების შედეგებს, რიტორიკა რომელიც დაიწყო, რომ რესპუბლიკელები და ხელისუფლება ერთია შედის ძალაში და ამითაც ხდება მათი დისკრედიტაცია და ამოგდება პოლიტიკური ბრუნვიდან. გავიხსენოთ ერთი მაგალითი, რომელიც 2008წ. საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ მოხდა. რესპუბლიკურმა პარტიამ, კერძოდ მისმა ლიდერმა დავით უსუფაშვილმა აღიარა საპარლამენტო არჩევნებში დამარცხება. თუმცა იმის გამო, რომ ეს არ იყო "ჯამრთელი" ნაბიჯი, ის მაინც შეუერთდა საპროტესტო გამოსვლებს, რომელიც აბსოლუტურად ალოგიკური იყო.
ამის შემდეგაც რესპუბლიკური პარტია, მოგვიანებით ალიანსი ნინო ბურჯანაძის მიერ განხორციელებულ საპროტესტო აქციებზეც იმყოფებოდა 2009წ. 9 აპრილს. სწორედ გამოუვალი სიტუაციის და წინა წლებში დაშვებული შეცდომების გამო. ნინო ბურჯანაძე ვინც არის ყველა მშვენივრად ვხედავთ, მაშ რა უნდოდა რესპუბლიკელებს ან 2008წ. საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ, ან 2009წ. აპრილის აქციებზე? ან დღევანდელი მათი პოზიცია "ეროვნულ საბჭოზე" შეუერთებლობა რას ნიშნავს? რა ალტერნატივის წინაშე დგანან? ერთადერთი, ან უნდა მივიდნენ "ეროვნულ საბჭოსთან" არჩევნების შემდეგ, ან სრული დისკრედიტირება უნდა განიცადონ, რაც "ეროვნული საბჭოს" იგივე რუსეთის გეგმაა, ვინაიდან პოლიტიკურ არენაზე, აქტიურ როლში დარჩეს ხელისუფლება და ოპოზიცია, რომელიც="ეროვნულ საბჭოს", რომელიც =ქართველ ხალხს, რომელიც=პროქართულ ძალას და =პრორუსულს.
აქ არ რჩება სხვა პოლიტიკური ძალის ადგილი. ალიანსის რიტორიკა განწირულია ყველა მიმართულებით. რაზედაც ზემოთ ვისაუბრეთ. რას იზამს ალიანსი, თუ ის დარჩა ცოცხალი ზაფხულში, ვთქვათ ხელისუფლების რევოლუციის გზით დამხობის შემდეგ? მათი სლოგანი ხელისუფლება არჩევნებით უნდა შეიცვალოს ძალაში დარჩება? მე პირადად ეჭვი მეპარება. გარდა ამისა უნდა დავამატოთ, რომ ალიანსი მეორე პარალელურ აქციებს ვერ დაიწყებს ხელისუფლების წინააღმდეგ, ვინაიდან ძალიან სასაცილო სიტუაციაში აღმოჩნდებიან.
ძალიან საგულისხმოა "ეროვნული ფორუმის" პოზიციაც. ისინი არჩევენებში მონაწილეობას არ იღებენ, არც "ეროვნულ საბჭოში" შევიდნენ, თუმცა აშკარაა მათი დაპირისპირება. რამდენიმნე დღის წინ, ირაკლი მელაშვილმა მთელი "ეროვნული საბჭოს" ლიდერები მშვენივრად გამოლანძღა. ვფიქრობ "ეროვნული ფორუმი" თავის შენახვის გზას დაადგა, თუმცა ეს სრულიადაც არ აინტერესებს "ეროვნულ საბჭოს". მთავარია აქტიურ პოლიტიკაში არ იყვნენ. აქტიორ პოლიტიკაში ამ შემთხვევაში ვგულისხმობ არჩევნებს, პოსტარჩევნებისეულ პერიოდს. რუსეთის მთავარი გეგმა არის შემდეგი, ქართველი ხალხი დაუპირისპირდეს ხელისუფლებას, რომელსაც წარმოადგენს "ეროვნული საბჭო". ანუ "ეროვნული საბჭოს" უკან დგას ქართველი ხალხი. უნდა შეიქმნას შთაბეჭდილება, რომ ქართველი ხალხი, რომელიც დგას "ეროვნულ საბჭოსთან", რომელიც რუსული გეგმით მუშაობს უპირისპირდება ხელისუფლებას. სხვა ძალა აქ რომ იყოს არ შეიძლება. ვინ უნდა დაამხოს ხელისუფლება? ქართველმა ხალხმა როგორც ეს 1991–92წწ. მოხდა, მაგრამ ეხლა მასშტაბები და სიტუაციები აბსოლუტურად განსხვავებულია, ისევე როგორც 1921წ. მაშინაც ქართველი ხალხი აუბუნტდა საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ხელისუფლებას. მაშინ კომიტეტი შეიქმნა, "ეხლა ეროვნული საბჭო" შეიქმნა. მერე ნაციონალ უკლონისტებიც იყვნენ, მაგრამ რაღა დროს, 70 წელი იმპერიაში გვამყოფეს თავიდან. მემგონი ეხლა არ უნდა იყოს გაუგებარი 2008წ. პუტინის ფრაზა: "რაც ვერ გააკეთა რუსულმა არმიამ, ამას ქართველი ხალხი გააკეთებს". შეკითხვა მკითხველს, გასაგებია ამ ფრაზის მნიშვნელობა ეხლა?
შეიძლება ითქვას ამ კონტექსტში დუგინის ინტერვიუ იდიალური იყო. აბსოლუტურად ყველა ფორმულა, რომელიც ამ ინტერვიუში დუგინმა გადმოგვცა შეიძლება ითქვას ერთიერთში ხდება რეალობაში.
ალ. დუგინი; „რუსეთს აწყობს ის პოლიტიკოსი, რომელიც, პირველ რიგში, ქართული ინტერესებით იხელმძღვანელებს.“ არის ასეთი "ეროვნული საბჭო".
ძალიან საინტერესოა ამ შემთხვევაში ბურჯანაძის ფაქტორი. ფაქტი ერთია, რომ ბურჯანაძე და ნოღაიდელი, რუსეთისთვის ორი სხვადასხვა ფაქტორია. თუ ნოღაიდელის შემთხვევაში, რუსულ სპეცსამსახურებს გაცილებით მეტი სამუშაოს ჩატარება მოუწევთ, მისი შეზღუდული უნარების გამო, ბურჯანაძის შემთხვევაში ეს ასე არ არის. ამიტომ ბურჯანაძე სხვა წონითი კატეგორიაა. მას შეუძლია თავისით ბევრი ისეთი საკითხი მოაგვაროს, რაც რუსების აქტიურ ჩარევას არ საჭიროებს. ანუ მას აქვს შესაძლებლობა საკუთარი კავშირებით გაცილებით ბევრი საკითხის თავის თავზე აღება. ანუ ბურჯანაძე რუსების გეგმაში სულ სხვა ვერსიაა, ანუ მეორე ვერსიაა. ამწუთში ამუშავებული არის ნოღაიდელი, თუმცა ბურჯანაძემ როსბალტთან ინტერვიუში განაცხადა, რომ ის პროქართული ძალაა. ანუ ხაზი ამ ორი ვერსიის აბსოლუტურად ერთია. ბურჯანაძე ამ ეტაპზე უფრო ჩრდილშია, რაც მიუთითებს იმაზე, რომ სარეზერვო, მაგრამ მძიმე არტილერიაა მომავალში შექმნილ მოცემულობაში. ამაზე სხვა დროს ვისაუბრებთ.
მთავარი არის შემდეგი:
„ალექსანდრ დუგინი: რუსეთს პროამერიკული პოლიტიკოსი არ აწყობს. რუსეთს აწყობს ის პოლიტიკოსი, რომელიც, პირველ რიგში, ქართული ინტერესებით იხელმძღვანელებს.“
გაგრძელება იქნება.
ირაკლი მარგველაშვილი
24.03.2010წ.
