Saturday 30 January 2010

საქართველო მსოფლიო გეოპოლიტიკურ ჭრილში

ამ წერილში მიმდინარე გეოპოლიტიკურ სიტუაციებს შევეხებით, რომელიც არცთუ ისე სახარბიელოა საქართველოსთვის, მაგრამ იმის თქმაც არ შეიძლება, რომ სიტუაცია უკვე აბსოლუტურად უიმედოა. ასე რა თქმა უნდა არ არის. თუმცა დიდი სიძნელეების წინაშე ნამდვილად აღმოვჩნდებით.

2008წ. აგვისტოს შემდეგ რუსეთის გააქტიურებამ და მისი გეოპოლიტიკური ინტერესების სააშკარაოზე გამოტანამ, პრაქტიკულად ახალი ეტაპი დააყენა მსოფლიო გეოპოლიტიკაში. დასავლეთიც იძულებული გახდა გადაეხედა საკუთარი დამოკიდებულებებისთვის. შეიძლება ითქვას გარკვეულწილად შიდა დუღილი, რაც რუსულ გეოპოლიტიკას 2008წ.მდე (კოსოვოს აღიარებამდე) გააჩნდა უკვე ზედაპირზე ამოვიდა. მთავარი მიზანი ამ ყველაფრის, არის ის, რომ მაქსიმალურად შეასუსტოს ამერიკის პოზიციები ევრაზიაში. მოახდინოს სიტუაციის რადიკალიზაცია და პოლარიზაცია. ამისათვის ის იყენებს რამდენიმე ბერკეტს.
1. გაზის ექსპორტის დივერსიფიკაცია ევროპაში
2. საქართველოს ტერიტორიების ოკუპაცია
3. უკრაინაში იანუკოვიჩის შესაძლო გამარჯვება.
4. ირანის პოლიტიკური გააქტიურება


პუტინის გაზის პოლიტიკამ სერიოზული გავლენა იქონია ევროპის (იგულისხმება გერმანია საფრანგეთის ალიანსი, შემდეგ ტექსტშიც) შემდგომ პოლიტიკაზე. მოხერხდა გერმანიის და საფრანგეთის ინტერესების დამთხვევა რუსეთის ინტერესებზე დროში ნაწილობრივ. რამაც ლოგიკური გახადა რუსეთის ნაბიჯები კავკასიაში, რაც გამოიხატა ღია ომით საქართველოსთან.

ეს ნაბიჯი რუსეთისთვის ნამდვილად რისკიანი იყო, მაგრამ მან გარისკა. გარისკა, მაგრამ ეს რისკი დაზღვეულიც აღმოჩნდა ევროპის დამოკიდებულებით ამერიკის ევრაზიული გეოპოლიტიკის მიმართ. სპეციალურად ვამბობთ, სწორედ ამერიკის ევრაზიული გეოპოლიტიკის მიმართ და არა საქართველოს მიმართ კონკრეტულად.

თუმცა ევროპის ეს დამოკიდებულება, ამირიკის მიმართ ნამდვილად აისახა საქართველოზე. სწორედ ამ ყველაფერმა წაახალისა რუსეთი. არ შეიძლება იმის თქმაც და აბსოლუტურად გადაჭარბებული იქნება, რომ ევროპის და რუსეთის ინტერესები 100%-ით ემთხვევა ერთმანეთს. ეს ასე არ არის. ევროპა ეცდება ამერიკა რუსეთის ბალანსით თავისი მიზნების განხორციელებას.

მუდმივად მოუწევს ზღვარზე სიარული. რუსებმა დაიწყეს იმ სამკუთხედის დანგრევა, რომელიც ამერიკულ გეოპოლიტიკას წარმოადგენს ევრაზიაში. ეს არის უკრაინა, კავკასია ავღანეთი. დღეს უკრაინაში ბევრი რამ წყდება. ყოველ შემთხვევაში, მაქსიმუმი რაც შეიძლება ვთქვათ რუსეთის ფავორიტი იანუკოვიჩის გამარჯვება, რუსეთის მხრიდან განიხილება, როგორც ამერიკული სამკუთხედის დანგრევის მნიშვნელოვანი გარემოება.

რუსეთმა 2008წ. კავკასიას შეუტია, საქართველოს სახით. მართალია ვერ შეძლო ბოლომდე სიტუაციის ხელში აღება, მაგრამ ის მინიმუმი, რაც ევროპის ცენტრალურ სახელმწიფოებთან იყო შეთანხმებული გააკეთა. სარკოზის აქ ჩარევა 2008წ. უნდა განვიხილოთ, სწორედ ევროპის რუსეთ-ამერიკის ზღვარზე თამაში.

ევროპა რათქმაუნდა ბოლომდე არ ეწინააღმდეგება ამერიკულ გეოპოლიტიკას, და ცდილობს ის რუსეთით დააბალანსოს, რაც გულისხმობს იმას, რომ ევროპის ამერიკული ნაწილი ძირითადად აღმოსავლეთ ევროპა გაანეიტრალოს. ამას ცდილობს, როგორც საგარეო პოლიტიკით, ასევე ცდილობს ევროკავშირის შიდა პოლიტიკით, ვგულისხმობთ კონსტიტუციის მიღებას და ახალი ევრო სტრუქტურების ფორმირებას, რომელიც სწორედ იმისთვისა განსაზღვრული, რომ მოხდეს აღმოსავლეთ ევროპის განეიტრალება ამერიკული ლობისგან.

ანუ ევროპა თავის ტერიტორიას ნიშნავს. მას უნდა იმ დაკარგული სკამის დაკავება, რომელიც იალტის კონფერენციაზე 1945წ. დაკარგა. ამისთვის დასაშვებია თუნდაც რუსეთთან ნაწილობრივი ალიანსი, მაგრამ ამავე დროს რუსულ-ამერიკულ ზღვარზე თამაშიცაა, ვინაიდან ევროპამ მშვენივრად იცის, რომ ამერიკის გარეშე ნამდვილად გაუჭირდება რუსეთთან გამკლავების. ამიტომ ის მხარს დაუჭერს ამერიკას აღმოსავლეთში, თუმცა არ შეეწინააღმდეგება რუსეთს ბოლომდე კავკასიაში. არც იმის საშუალებას მისცემს, რომ კავკასიაში რუსეთი სრულად დაბრუნდეს და ეს სწორედ 2008წ. დადასტურდა. მათ არ დაუშვეს ეს ბოლომდე.


რუსეთიც იძულებული გახდა შეჩერებულიყო და სხვა გეგმა დაესახა, რომელზეც ქვემოთ ვისაუბრებთ. თუმცა რუსეთი მშვენივრად მუშაობდა უკრაინაში. მოახდინა რა ნარინჯისფერ ლიდერთა შორის შუღლის ჩამოგდება და ბოლომდე ააქტიურა იანუკოვიჩი ერთი და შექმნა ისეთი გარემო, რომ საპრეზიდენტო არჩევნებში მისი წარმატების გარანტიები შეექმნა.
თუ რუსეთმა მოახერხა იანუკოვიჩის გაყვანა საპრეზიდენტო პოსტზე, პრაქტიკულად მათი გეგმა მინიმუმი შესრულებული იქნება. უკრაინაში ჩატარდება რეფერენდუმი ნატოს საკითხზე და იქნება უარი. უკრაინაში მოხერხდება ახალი საპარლამენტო არჩევნების ჩატარება და ნარინჯისფერები იქ აუცილებლად დამარცხდებიან, უმრავლესობა იანუკოვიჩს ექნება.


პრაქტიკულად მხერხდება ის, რომ უკრაინა რუსეთის ინტერესები ერთმანეთს დაემთხვევა. დამთხვევა იქნება სწორედ გაზის მიწოდება ევროპისთვის, რითაც რუსეთი ეცდება ჩაშალოს ყველა სხვა პროექტი და ამის რეალური შესაძლებლობა მას ექნება. მითუმეტეს გერმანია ნამდვილად არ არის დიდად დაინტერესებული სხვა ალტერნატიული ენერგომატარებლებით.

ეს ერთი ფრონტია, რომელზეც დღეს რუსეთს წარმატებები აქვს. სწორედ უკრაინის შემდეგ შეიძლება ჩაითვალოს, რომ საქართველო მარტო რჩება იმპერიის წინაშე.
რუსეთის მხრიდან დაიწყო საქართველოს ათვისების გეგმის განხორციელება პუტინის გეგმის თანახმად. ერთერთ ინტერვიუში პუტინი ამბობდა 2008წ. ის რაც ვერ გავაკეთეთ ჩვენ, ამას გააკეთებს ქართველი ხალხი.

მობილიზაციაც დაიწყო. ნელნელა ხდება ფიგურების გამოკვეთა. პირველი ფიგურა და ერთერთი ფსონი დაიდო ნოღაიდელზე. თუმცა ეს სულაც არ არის ბოლო აკორდი ამ გეგმის განსახორციელებლად. უნდა მოხდეს კონსოლიდაცია და ეს მოხდება მხოლოდ ერთი საშუალებით. ესაა ფული, საკმაოდ დიდი ფული, რომელიც საქართველოს მიმდინარე ხარჯებისთვის რუსეთიდან გამოეყოფა. გაზაფხლზე საბოლოოდ უნდა იქნეს ფორმირებული ნოღაიდელის რაზმი. წინასწარ ვერაფერს ვიტყვით და მოვლენებს უნდა დაველოდოთ. ანუ რუსეთის მხრიდან სწორედ უკრაინაში და კავკასიაში ხდება ამერიკაზე დიდი დარტყმის მიყენება.


რაც შეეხება ირანის საკითხს, ეს საკითხი ამჯერად მიშვებულია და პრაქტიკულად თვითდინებაზეა, რაც არ ნიშნავს, რომ არ გააქტიურდება. რუსეთის მიზანი ამ შემთხვევაში ისრაელის და ირანის დაპირისპირებაა, რომელშიც ამერიკელები აუცილებლად იქნებიან ჩართულები, თუნდაც იმიტომ, რომ ერაყის ტერიტორია ამ შეტევისთვის უმნიშვნელოვანესი იქნება. ამერიკას ახალი ომი ნამდვილად არ აწყობს, ვინაიდან ავღანეთში და ერაყში გაჭიანურებული ომები მას ქანცს გაწყვეტს. ირანთან ომი ეს ამერიკის მარცხს ნიშნავს ევრაზიაში და ასევე ავღანეთშიც, სადაც უკვე ამერიკელები იძულებული იქნებიან ჩართონ რუსებიც და მათ სთხოვონ დახმარება, რაც იმას ნიშნავს, რომ ავღანეთში ამერიკული ინტერესები დასამარდება.

ამის განხორციელების შემთხვევაში სსრკ-ს აღდგენა უკვე საკმაო რეალობა იქნება. სწორედ რამდენიმე თამაში, რაც რუსეთს წამოწყებული აქვს უკრაინა, ევროპა, კავკასია და ირანი ეს სამივე მხოლოდ ამერიკას აზარალებს. დროში ალბათ აღმოსავლეთ ევროპას. თუ ამერიკა მორჩა ავღანეთის ომს, სავარაუდოდ ამ წლის ბოლომდე და რუსული პოლიტიკა მსგავსი აგრესიულობით გაგრძელდა უკვე გამონთავისუფლებული რესურსებით რუსეთის განეიტრალება შესაძლებელია, სადაც უმნიშვნელოვანეს როლს ითამაშებს კავკასია და შავი ზღვა.

გაგრძელება იქნება.

26.01.10

Tuesday 5 January 2010

საქართველოს რეგიონალური გეოპოლიტიკა

ვფიქრობ დადგა დრო, დავიწყოთ საქართველოს რეგიონალური გეოპოლიტიკის ანალიზი. ყველაფრის ათვლის წერტილი 2008წ. რუსეთ საქართველოს ომია. შეიძლება ითქვას ეს იყო ჩვენი პირველი რეგიონალური კონფლიქტი და რეგიონალური გეოპოლიტიკის გააქტიურების დასაწყისი.

ამიტომ 2008წ.აგვისტოს ომი არის საქართველოს პირველი რეგიონალურ გეოპოლიტიკის წინააღმდეგ მიმართული ომი რუსეთის იმპერიის მიერ. რატომ მაინცადამაინც საქართველო? უბრალოდ და მარტივად შეიძლება ამ ყველაფერს გავცეთ პასუხი. ჩვენ ვართ რუსეთის კონკურენტები კავკასიაში. ჩვენ ვანაცვლებთ რუსეთს კავკასიაში და ეს იყო სწორედ 2008წ. აგვისტოს ომის მთავარი ათვლის წერტილი.

მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ არ ვართ რუსეთის იმპერიის პირდაპირი საპირწონე ამ გეოპოლიტიკაში ჩვენ ვქმნით დიდ პრობლემას რუსული გეოპოლიტიკისთვის. არამარტო 2008წმდე, არამედ განსაკუთრებით მწვავე ეს ომი იქნება დღეს და უახლოეს წლებში, როდესაც უნდა გაირკვეს კავკასიის რეიონალური გეოპოლიტიკის განმახორციელებელი ომელი ქვეყანა იქნება, საქართველო თუ რუსეთი. საქართველო ნატოს ეგიდის ქვეშ, რუსეთი თავისი იმპერიული ზრახვებით.

ბევრი დაიწერა ამ ომზე, მაგრამ მთავარ საკითხს არ მიექცა ყურადღება, ზოგადად რა ხდება, რატომ გვაქვს ამხელა კონფლიქტი რუსეთთან? განა მარტო ტერიტორიული პრობლემების გამო? განა რუსეთს ჩვენი ტერიტორიები სჭირდება? არამგონია. ეს არის რეგიონალური გეოპოლიტიკისათვის ბრძოლა, რომელიც უახლოეს წლებში გადავა ახალ ფაზაში. ამ რეგიონალურ გეოპოლიტიკაში ჩართულია დასავლეტი ჩვენს მხარეს და რუსეთი ცალკე. 2008წ. ომის ფარული უხილავი მხარე სწორედ რეგიონალური გეოპოლიტიკისათვის ბრძოლა იყო.

შეიძლება გადაჭარბებულად ჩაითვალოს ჩვენი განცხადება, ვინაიდან უამრავი წვრიმალნი საკითხია ამ ომთან დაკავშირებული, მაგრამ რუსეთი ნამდვილად კავკასიის რეგიონისთვის იბრძვის, ხლო ჩვენ ჩვენი დამოუკიდებლობისთვის, რომელიც თავისთავად მოიცავს მთელი ამიერკავკასიის, პირველ რიგში და შემდეგ მთელი კავკასიის თავისუფლებას. ამ ყოველივეს გარეშე შეუძლებელია ჩვენი დამოუკიდებლობა, ისევე როგორც კავკასიის რომელიმე ქვეყნის დამოუკიდებლობა.

სწორედ ამიტომ მიმაჩნია, რომ საქართველოსა დარუსეთს შორის ბრძოლა სწორედ რეგიონალური გეოპოლიტიკური მიზნებისათვის მიმდინარეობს. ჩვენ არ შგვიძლია ჩვენი დამოუკიდებლობის მიღწევა მთელი რეგიონის გარეშე, თუმცა ამის გაცხადება და აშკარად გამომზეურება ჯერჯერობით არ შეიძლება. ს დაფარული და ტაბუდადებული საკითხია ღია პოლიტიკური განცხადებებისთვის, ხოლო დანარჩენში, დაფარულში რუსულ ქართული დაპირისპირება, სწორედ რეგიონალურ გეოპოლიტიკას უკავშირდება. ს

წორედ ამიტომ ვამბობ, რომ რუსეთ საქართველოს ომი ეს რეგიონალური გეოპოლიტიკისთვის გამართული ომი იყო. ჩვენს მიერ დამოუიდებლობის შენარჩუნება, ნიშნავს კავკასიის თავისუფლებას. რამდენადაც არ უნდა მოგვწონდეს კავკასიელი ერები და ხალხები, ერთი რამე შეიძლება ითქვას, თუ ჩვენ გვსურს ვიყოთ დამოუკიდებელი სახელმწიფო, კავკასია ჩვენი ბედისწერაა, ჩვენ ამ ბედისწერაში შეგვიძლია ვიყოთ დამოუკიდებლები და რეგიონალურ გეოპოლიტიკაში შეგვიძლია ამ დამოუკიდებლობის რეალიზაცია, რაც რუსეთი იმპერიის კატასტროფას მოასწავებს. ესჯერ კიდევ სახაროვის მეუღლემ ელენე ბონერმა თქვა 1991წ. მოუაეთ გმსახურდიას, თორემ ის კავკასიას აგართმევთ. უბრალო მაგალითად მომყავს მისი სიტყვები და გამსახურდიაზე საუბარს საერთოდ არ ვაპირებთ.


საქართველოს რეგიონალური გეოპოლიტიკა გულისხმობს კავკასიის თავისუფლებას, ამ შემთხვევაში პირველ ეტაპზე კავკასიაში მხოლოდ ამიერკავკასიას ვგულისხმობთ. ხოლო ჩრდილო კავკასია, ამ კავკასიური დამოუკიდებლობის ბოლო აკორდი უნდა იყოს და რუსეთი მას ისევე გამოიყენებს, როგორც აფხაზეთს და ცხინვალს იყენებს დღეს ამიერკავკასიის თავისუფლების წინააღმდეგ.

რას ვგულისხმობთ ამაში? ვგულისხმობთ მას, რომ ინგუშებსა და ოსებს შორის შუმი კონფლიქტი წარმოიშვება, რომელშიც აუცილებლად ჩაებმებიან ჩეჩნებიც. არ არის გამორიცხული ყაბარდოელების და ჩეჩნების, ჩერქეზბის და ჩეჩნების, დაღესტნელების და ყაბარდოელების წაკიდების ინპირაცია მოახდინოს რუსეთმა დროში, თუ ვერ შეძლო მათი საბოლოო დამორჩილება. რაც იქნება გამოწვევა ამიერკავკასიის.

გამოწვევაში ვგულისხმობთ იმას, რომ სწორედ ამიერკავკასიამ უნდა მოახდინოს მთელს კავკასიაში მშვიდობის დამყარება. სწორედ ამაში მდგომარეობს საქართველოს რეგიონალური გეოპოლიტიკა. შეიძლება გაგიკვირდეთ, მაგრამ ის დროც დადგება, რომ ვლადიკავკაზში ქართული სამშვიდობო ძალები ჩადგებიან, ოსების გენოციდისგან დასაცავად, რომელსაც მთელი კავკასიური ხალხები დაუპირისპირდება, ვინაიდან მთელი 20 წელია დანის პირზე დადის ოსური პოლიტიკა, რომელიც აუცილებლად კატასროფით დამთავრდება მათთვის. ამის საშიშროება არსებობს მათთვის. ეს უბრალოდ მაგალითისთვის მოვიყვანე. კამათისთვის არა.


ასე რომ რუსულ ქართული ომით კავკასიური გეოპოლიტიკა ახალ ბოლო ფაზაში გადავიდა და ეს იმაზე უარესი და სასტიკი იქნება, ვიდრე 2008 წლამდე იყო. გამოწვევბი დიდი იქნება, გადარჩენის შანსებიც 50/50.

გაგრძელება იქნება....