საქართველოს ხელისუფლების ანტიდასავლური რიტორიკა

ბევრისთვის უცნობია, რა იყო რუსეთის მიერ საქართველოს მესამე პრეზიდენტის ასეთი მიუღებლობა, რომელმაც გაიარა ცხელი საომარი ფაზა 2008 წლის აგვისტოში. არაერთხელ დამიწერია, რომ 2008 წლის ომი, ეს იყო გეოპოლიტიკური ომი. ზუსტი სახელწოდება მიანიჭა ამას რონ ასმუსმა, თავისი წიგნის სათაურად რომ გამოიყენა: "პატარა ომი, რომელმაც შეძრა მსოფლიო". რას ვაკეთებდით ისეთს, რასაც ასეთი მწვავე რეაქცია მოჰყვა რუსეთის მხრიდან? აღარ ვისაუბროთ ჩვენს 90-იანი წლების ნგრევაზე, რომელიც მოგვიწყო რუსეთმა და ათვლის წერტილი ამ შემთხვევაში 1989 წლის 9 აპრილიდან იწყება. საქართველოს გაჩენა მსოფლიო გეოპოლიტიკურ რუკაზე, აი ეს იყო და არის ყველაზე დიდი მიუღებლობა რუსეთის მხრიდან. დღეს უფრო ნათელია რუსეთის ბრძოლა საქართველოს წინააღმდეგ და მან მიიღო დასრულებული სახე. დღეს მთელი ფაზლი დალაგებულია, უკრაინის ომის ჩათვლით. დღეს ნათელია ბიძინა ივანიშვილის როლიც ქართულ პოლიტიკაში. ის რომ თითო სოფლისთვის 5 მილიონის დასარიგებლად არ მოსულა, მემგონი ეს კარგა ხნის გარკვეული გვაქვს. არც უფასო ფულის დასარიგებლად მოსულა. ის მოვიდა მხოლოდ ერთი მიზნისთვის, უნდა მოეხდინა საქართველოს ამოგდება გეოპოლიტიკური მოცემულობიდან, რომელიც ვარდების რევოლუციის შემდეგ შედგა. მას უნდა მოეხდინა პროდასავლური ოპოზიციის და განწყობების განადგურება, რომელიც საფრთხეს უქმნიდა რუსეთს. 2013-2014 წლების უკრაინის მაგალითზე ამის აუცილებლობა კიდევ უფრო გაიზარდა. დღეს ამ პოლიტიკური შეკვეთის ფინალური ფაზაა. რატომ არ ეშინია ბიძინა ივანიშვილს სანქციების? ასე ძალიან რატომ უმტკიცებს რუსეთს ერთგულებას? რატომ გაშალა ასე ფართოდ ანტიდასავლური და ბოლოს ანტიამერიკული პროპაგანდა? რისთვის ემზადება ის? ეს არის ის კითხვები, რომელიც დამოკლეს მახვილივით კიდია საქართველოს ეგზისტენციალური არსებობის თავზე. უკრაინის ომმა შეცვალა ყველაფერი ის, რასაც რუსეთი 1913 წლის შემდეგ აშენებდა. რუსეთის იმპერია თავის თავს მოიაზრებდა აზიისა და ევროპის დამაკავშირებლად, როგორც პოლიტიკური ასევე ენერგო და ეკონომიკური თვალსაზრისით. საბჭოთა კავშირის დანგრევის შემდეგ ენერგო და ეკონომიკური მდგენელი ამ პოლიტიკის გაიზარდა. ვინაიდან რუსეთი თავს მოიაზრებდა აზია ევროპის მთავარ რგოლად, აუცილებელი იყო ამოქოლილიყო ყველა გზა, რომელიც კი რუსეთს შეუქმნიდა პრობლემას თავისი გეოპოლიტიკური ფუნქცია შეესრულებინა. ერთერთი ასეთი გზა საქართველოზეც გადის. ასევე გადის უკრაინაზეც. გადის ირანზეც. სწორედ ამიტომაა რუსეთი ირანის პარტნიორი და ეხმარება მას ატომურ პროგრამებში, რომელშიც გაცვლილია ერთერთი ასეთი გზის ბლოკირება აღმოსავლეთისგან დასავლეთში. 2004-2012 წლებში საქართველოს ძალიან გააქტიურება ევროინტეგრაციის და ნატოს გზაზე, იყო უდიდესი საფრთხე დაეწყო რღვევა ამ იმპერიულ ენერგო-ეკონომიკურ და პოლიტიკურ ქსოვილს. საქართველო ნატოში და უკრაინა ნატოში იყო ამ სხეულის საბოლოო დარღვევა. ამის შემდეგ ეს გამოიწვევდა პოსტსაბჭოთა შუა აზიაში ყველა იმ გზების გადამისამართებას კასპიის ზღვისკენ, რომელსაც რუსეთი ფლობდა. დღეს ამის დიდი საშიშროების წინაშე დგას რუსეთი. უკრაინაში რუსეთის დამარცხება ეს არ ნიშნავს საქართველოს საბოლოო გამარჯვებას. ამიტომ.... ამიტომ სრული სიმართლე იყო, როდესაც 2008 წელს დასავლეთს უთხრა მიხეილ სააკაშვილმა თუ დღეს რუსეთი არ დაისჯება, შემდეგი იქნება უკრაინა. არის კიდევაც უკრაინა. რა არის ბიძინა ივანიშვილის როლი? შექმნილ სიტუაციაში ბიძინა ივანიშვილის როლი არის შემდეგი: 1. საქართველო იქცეს შავ ხვრელად, სანქცირებული რუსეთის სხვადასხვა ეკონომიკური პროექტებისთვის. 2. საქართველოში ბიძინა ივანიშვილის მიერ დაიბლოკოს ყველა ალტერნატიურლი ენერგო და ეკონომიკური დერეფანი, რომელიც გადმომისამართდება რუსეთისგან. სწორედ ამის გამო იქნა დაბლოკილი ანაკლიის პორტიც, გაგდებული იქედან ამერიკელი ინვესტორები, რომელსაც თან გასდევს ბიძინა ივანიშვილის ფრაზა: რა უნდა შავ ზღვაში ამერიკულ გემებს? ბიძინა ივანიშვილის ფასი და როლი ძალიან გაზრდილია დღეს, ვინაიდან სწორედ ის არის ერთერთი მნიშვნელოვანი მოთამაშე შეინარჩუნოს რუსული იმპერიის ქსოვილი, რომელიც შესაძლებელია უკრაინაში გაირღვეს. სწორედ ამიტომ ცდილობს რუსეთი აღმოსავლეთ უკრაინის დაბლოკვას და მიტაცებას, რომ დასავლეთს აღმოსავლეთისკენ მოუჭრას ყველანაირი გზა როგორც უკრაინის ასევე საქართველოს მიმართულებიდან. ანუ მიუხედავად ამ ურთულესი მდგომარეობისა რუსეთი ცდილობს დასავლეთს არ დარჩეს გზა რუსეთის გარდა და იძულებული გახადოს დასავლეთი მასზე იყოს დამოკიდებული, მიუხედავად უკრაინის მიმართ აგრესიისა. ის ამ ნაბიჯით ცდილობს დასავლეთს პირდაპირ თუ არა ირიბად აღიარებინოს ის რეალობა, რომელსაც უკრაინაში ქმნის. ამიტომაც ბიძინა ივანიშვილი დღეს ღიად, უპირისპირდება დასავლეთს და არ ეშინია სანქციების, ვინაიდან მან მშვენივრად იცის მისი როლის ფინანსური ფასი და არც გამოვრიცხავ ის ჰქონდეს დასახელებული. უნდა ავღნიშნო, რომ 2012წ. ივანიშვილის პოლიტიკაში მოსვლის მიზანი, იყო სწორედ საქართველოს დასავლური მისწრაფების დაბლოკვა, რომ ფინალური ფაზისთვის, რომელიც პუტინს ჰქონდა ჩაფიქრებული და რომელიც დღეს ხორციელდება, საქართველოს მიერ არ გარღვეულიყო იმპერიის ის ქსოვილი, რომელიც დასავლეთს მისცემდა ნორმალური ოპერირების და ალტერნატივის საშუალებას , ხოლო საქართველოს გახდიდა ვარსკვლავს ევროპა აზიის დამაკავშირებელ გზაზე . ამიტომ ყველაფერი ლოგიკურია. ლოგიკურია ისიც, თუ რატომ ანეიტრალებენ ციხეში მესამე პრეზიდენტს. წინ კიდევ მეტი საშინელებებია. ველოდები, რომ ივანიშვილი რუსების დახმარებით ძალისმიერ შეტევას მიიტანს პროევროპულ ოპოზიციაზე, იმიტომ რომ რუსეთისთვისაც ეს საკითხი ეგზისტენციალურად მნიშვნელოვანია. საქართველო უკრაინასთან ერთად იმყოფება ფინალურ ფაზაში. მიუხედავად იმისა, ჩვენი და უკრაინის ბედი გადაჯაჭვულია, ჩვენი გასაკეთებელი უკრაინაში არ გაკეთდება. ამის ნათელი მაგალითი იყო ის, რომ ივანიშვილმა ჩააგდო ევროკავშიის კანდიდატის სტატუსის მიღება. ის ასევე ჩააგდებს 6 თვეში ამ სტატუსის მიღებას. რუსეთი დამარცხდება და ეს არ არის მხოლოდ სურვილი. ეს არის მისი ქმედებების დისკურსის არარსებობა. აღარ არსებობს ის ტექსტი, რომელშიც შეუძლია ასეთმა რუსეთის იმპერიამ იარსებობს. მე ვთვლი საბჭოთა კავშირის დანგრევის შემდეგ, საკუთარი გეოპოლიტიკური როლის შენარჩუნებისთვის, რუსეთს შეეძლო გადაედგა მხოლოდ ერთი ნაბიჯი, რაც გადადგა პეტრე პირველმა წასულიყვნენ ევროპაში და ესწავლათ ახალი გეოპოლიტიკური დისკურსი. რა თქმა უნდა სიმბოლურად. სტალინის შემთხვევაში დარჩენილი იყო ის სივრცე, რაც პეტრე პირველმა დატოვა და მემკვიდრეობით გადაეცა რუსეთის იმპერიას და შემდეგ ბოლშევიკურ მოდერნიზებულ იმპერიას. საბჭოთა კავშირის დანგრევის შემდეგ ეს სივრცე აღარ არსებობდა. საბჭოთა კავშირი ბოლო კუდი იყო იმ ძველი სამყაროსი, რომლის დანგრევას ელოდებოდა დასავლეთი. სტალინის მეთოდით და პეტრეს მეთოდით ამ იმპერიის ისევ შექმნა იყო და არის ის კატასტროფული შეცდომა, რომელიც რუსეთს საბოლოოდ დაანგრევს, მაგრამ ამ დანგრევამდე ის გაამწარებს ქვეყნებს და ოჯახებს. გამოიწვევს უდიდეს ნგრევსა და მსხვერპლს. მთავარი პრობლემა რუსების არის ერთი, დროის ვერ გაგება. ვერ გაგება იმისი, რომ კლასიკური იმპერიის დრო დასრულდა 1945წ.

ოპოზიცია და მიშა სააკაშვილი

ძალიან ბევრს ვფიქრობ, საქართველოში შექმნილ ვითარებაზე. სულ უფრო მიჭირს წარმოვიდგინო პროცესების განვითარების დინამიკა. ორი მომენტია ამ შემთხვევაში, შესაძლოა ვცდები, მაგრამ არც ოპოზიციას შეუძლია აყვეს მიხეილ სააკაშვილის დისკურსს, მის გეგმას, მის მოწოდებებს, ხოლო ხელისუფლება ყოველნაირად ცდილობს გავიდეს პოლიტიკური პროცესიდან, პრინციპში ახერხებს კიდევაც და არ დაემორჩილოს არანაირ პოლიტიკურ წესრიგს. სწორედ ამაზე მინდა მცირე ანალიზი გავაკეთო. შესაძლოა ვინმესთვისდ უცხო იყოს, მაგრამ აუცილებლად მინდა ვთქვა, რომ ქართული ოცნება, არასოდეს თამაშობდა პოლიტიკურ თამაშს 2012 წლის 1 ოქტომბრის შემდეგ. ისინი სულ ცდილობდნენ გასულიყვნენ პოლიტიკური პროცესებიდან. განსაკუთრებით 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ. ეს მათი გადარჩენის შანსია. სხვაგვარად მათ არ აქვთ შანსი. პოლიტიკური პროცესი გულისხმობს კონკურენციას, და პოლიტიკურ კონიუნქტურას, რაც ქართულ ოცნებას არ შეუძლია. ფიქრობენ, რომ არც ჭირდებათ. არ ჭირდებათ იმიტომ რომ პოლიტიკურ კონკურენციისას მათ არ აქვთ შანსი გადარჩენ. მიუხედავად იმისა, რომ დღეს მათ აქვთ პოლიტიკური, ეკონომიკური და სოციალური კრიზისი, ეს მათთვის არ წარმოადგენს ძალაუფლების დაკარგვის საფრთხეს. იგივე კრიზისი, რაც ოცნებას აქვს იქნებოდა ძალაუფლების დაკარგვის საფრთხე ნებისმნიერი ხელისუფლებისთვის. არ არის ოცნებისთვის, იმიტომ რომ ისინი არ თამაშობენ პოლიტიკურ თამაშს, არ არიან პოლიტიკურ პროცესში. მათ არ აინტერესებთ რა მოხდება, როგორ გაღრმავდება ეკონომიკური კრიზისი, კოვიდ პანდემია, სოციალური კრიზისი, ფასების ზრდა.... ისინი დგანან შიშველ ძალაზე. იქნება პროტესტი, მათი მიზანია ეს პროტესტი დათრგუნონ. ამის საშუალებები აქვთ და ის 5000 პოლიციელი ჩაფარიც ყავთ, ვინც ამას გააკეთებს. შესაძლოა უფრო შორსაც წავიდნენ და გასცდნენ 20 ივნისის სისასტიკეს. რაოდენ სამწუხაროც არ უნდა იყოს, ვერ შედგა ოპოზიციური ერთობა. ჩემთვის ბევრი რამ გაუგებარია. არ არის ერთიანი სურათი შექმნილი ოპოზიციური მოძრაობის ფლანგზეც. ვერ ჩამოყალიბდა ერთიანი ხედვა და უნდა ვთქვა, რომ არ არსებობს პოლიტიკური კონიუნქტურაც, თუნდაც სააკაშვილის საკითხზე. საკაშვილის თემა იქცა პარადოქსად და ეს აქციეს პოლიტიკურმა ძალებმა. ვერ მოხერხდა მისი პერსონის საერთოოპოზიციურ დისკურსში მოაზრება. ამას აქვს როგორც სუბიექტური, ასევე ობიექტური საფუძვლებიც. სუბიექტური იმდენად რამდენადაც, ბევრი ოპოზიციური ლიდერისთვის ძნელია, მიუხედავად მისი რეიტინგისა მიშა აღიარებულ იქნეს ოპოზიციის ლიდერად და ოპოზიციური დღისწესრიგი სააკაშვილის თავისუფლების მოთხოვნასთან ერთად ვადამდელ არჩევნებსაც მოითხოვდეს. ობიექტური თვალსაზრისით, ნაც მოძრაობის გარდა სხვა ოპოზიციური ძალები ფიქრობენ, რომ სააკაშვილთან აფილირება დააკარგინებს მათ ისედაც მწირ მომხრეებს. შესაბამისად ოპოზიცია ვერ აიძულებს ხელისუფლებას შეიყვანოს მის პოლიტიკურ თამაშში, იმიტომ რომ არ აქვს ეს თამაში და ვერც აკეთებს მის ორგანიზებას. დასკვნის სახით, დღეს რაც ჩანს ეს არის გადღაბნილი ფოტო ფოკუსი, რომელიც გადღაბნილ სურათს იღებს. ერთადერთი გამოსავალია, რომ როგორმე ოპოზიციამ შეძლოს ერთიანი პოლიტიკური პროცესის ჩამოყალიბება, უბრალოდ გასათვალისწინებელია ის გარემოება, რომ ეს პროცესი არ გამოვა სააკაშვილის გარეშე, (თუნდაც იმიტომ რომ ის აქ არის და არა კიევში. კარგად გაიაზრეთ რისთვის ჩამოვიდა, რომ ოცნება დაებრუნებინა პოლიტიკურ პროცესში საიდანაც სულ გარბოდა ხელისუფლება.) აბსოლუტურად ობიექტურად და არა სუბიექტურად. არ გამოვა იმიტომ რომ 30% იანი ოპოზიციური ძალა მას გააჩნია, ეს რეიტინგი მისია. აქტიური პროტესტის ძირითადი ძალა მისია, როგორც ქუჩაში ასევე ყველა სახელმწიფო ორგანოში. თუ ოპოზიციას ექნება მიშა სააკაშვილის კომპლექსი, ეს აწყობს ოცნებას. სანამ იარსებებს ეს კომპლექსი, მანამდე ოცნება არ შემოვა არანაირ პოლიტიკურ პროცესში და მის მაგივრად მისი ჩაფრები დაგვიხეთქავენ თავებს. ამიტომ მიშას თავისუფლება და ვადამდელი არჩევნების თემა ვერ გაიყოფა, გამორიცხულია და დროში ეს უფრო გაწყობთ, იმიტომ რომ ოცნებას ცოტა ხანში ციხეში ეყოლება ძალიან მძიმე წონიანი პოლიტპატიმარი, რომლის შენარჩუნება არ იქნება იოლი, რა თქმა უნდა საერთაშორისო ზეწოლის ფარგლებში. სააკაშვილი კრიზისის წყაროა ოცნებისთვის, რომელიც მათ მაგრად არყევთ. ამიტომ მიშა საფრთხობელა ოცნების ნარატივია, ქენით პირიქით, იქეთ ეშინოდეს ოცნებას მიშასი, მისი პოლიტპატიმრობის და მისი თავისუფლების. თქვენ კიდე მისი ნუ გეშინიათ, ის თქვენსკენაა ძვირფასო ოპოზიციონერებო.