რუსული მიმდინარე გეგმა საქართველოს ანექსიაზე

საქართველოში მიმდინარე მოვლენების დაკვირვებისას თვალშისაცემია ის ძირითადი მიმართულებები, რაც რუსეთს დაგეგმილი აქვს საქართველოში განსახორიელებლად. წინამდებარე წერილში საუბარი გვექნება იმ წინაპირობებზე და გეგმებზე, რასაც სავარაუდოდ რუსეთი საქართველოში გეგმავს.
1. მე-5 კოლონის შექმნა
2. ხელისუფლების შეცვლა (მითი მიშა რუსეთის კაცია უკვე მითოსურ არქივშია, ასევე ვერ იმუშავა „ჩავშალოთ პუტინ სააკაშვილის ბინძური ალიანსი“-მოწოდებამ).
3. საქართველოს პოლიტიკური ორიენტაციის შეცვლა.
4. საქართველოს ნეიტრალიტეტი.
ფაქტია, რომ საქართველოში დაიწყო საკმაოდ მძლავრი მე-5 კოლონის ფორმირება. ანუ რუსეთი პრაქტიკულად საქართველოს შიდაპოლიტიკურ სივრცეში შემოვიდა და შესაძლოა ითქვას მმართველი პარტიის „ედინაია როსია“ ფილიალიც გააკეთა, პირდაპირი და გადატანითი მნიშვნელობით. ქართველი პოლიტიკოსების დიდი ნაწილი პირდაპირ კავშირზეა რუსეთის ხელისუფლებასთან, ხოლო სხვა ნაწილი ცდილობს ასევე დაამყაროს კავშირი რუსეთის მმართველ გუნდთან. რათქმაუნდა ჩვენთვის სიტყვიერად უცნობია საუბრის ტექსტი, თუ რაზე ესაუბრებიან პუტინს ქართველი პოლიტიკოსები, მაგრამ ჩვენ შეგვიძლია ლოგიკური მსჯელობით დასკვნების გამოტანა.
რუსული და პოტენციური მე-5 კოლონის მსჯელობა აგებულია შემდეგ თემაზე: აცხადებენ, რომ იცავენ ქართველი ხალხის ინტერესებს, აწარმოებენ დიალოგს, საუბრობენ დიალოგის აუცილებლობაზე, საუბარი არ არის და ვერც იქნება ოკუპაციაზე და ეს იფუთება თითქოს და დიპლომატიური საბურველით, არ არის საუბარი დეოკუპაციაზე, არ არის საუბარი იმაზე როგორი ფურცლიდან იწყება დიალოგი რუსეთთან, სუფთა ფურცლიდან თუ დეოკუპაციის ფურცლიდან...
ეს მცირე შესავალი იმ პროცესისა, რომელიც ამჟამად სჩანს პოლიტიკურ სივრცეზე. თუმცა ამ მცირე რიტორიკული შესაძლებლობიდან ვეცდებით გავარკვიოთ, ზოგადად რას გულისხმობს რუსული გეგმა და რა მიზნებს ისახავს ის.
მიმდინარე ლოკალური გეგმა არის მე-5 კოლონის ჩამოყალიბება. ჩანასახი ამ კოლონის უკვე სჩანს. ასევე მზად არიან ამ რიგებს შეუერთდნენ სხვადასხვა ოპოზიციური პარტიები. ჩვენი აზრით, ამ გეგმის გაჯღერება ევგენი პრიმაკოვის დაბადების დღეზე მოხდა. იქ ჩვენი „რჩეული ქართველებიც“ იყვნენ. შეიძლება ითქვას სიმღერა „თბილისოს“ ფონზე პუტინმა გააკეთა მთავარი გზავნილი, რომ შესაძლებელია საქართველოსთან ურთიერთობის აღდგენა და ისიც რომ ყველაფერი სხვაგვარად იყოს. ეს ამბავი თბილისშიც გაიგეს მშვენივრად. ანუ ამჯერად საკითხი დადგა ასე, პირდაპირი კონსულტაციები რუსეთის ხელისუფლებსთან, ვინაიდან თქვენ (ოპოზიცია) თავად ვერაფერი გააკეთეთ, უკვე ჩვენ ვიზრუნებთ თქვენს გასაკეთებელზე და დირექტივებსაც მოგცემთო. არც დაახანა პროცესმა. პირველი პირი, ვინც კავშირებს თბილისსა და მოსკოვს შორის არეგულირებს და აწესრიგებს, ვინც ამ ურთიერთობებსი დისპეჩერია ეს არის ევგენი პრომაკოვი. ძველ საბჭოთა კგბ-ს დამსახურებული კადრი, გენერალი და ერთერთი ნაცრისფერი კარდინალი რუსეთში. ეს ის პრომაკოვია, რომელმაც აფხაზეთის ჩაბარების გეგმა დაამუშავა, დაამუშავა დაგომისის ხელშეკრულების გეგმა, დაამუშავა აფხაზეთში სამშვიდობო ძალების განთავსების და პრაქტიკული ანექსიის გეგმა. მონაწილეობდა 2002წ. დაწყებული მცოცავი ანექსიის ე.წ. „ოკუპირებული ტერიტორიების პასპორტიზაციის “ გეგმაზე. ის ამჟამად ამუშავებს საქართველოს საბოლოო ანექსიის გეგმას, რომლის პროცესიც უკვე დაიწყო.
2008წ. სექტემბერში პუტინის მიერ გაჟღერებული მესიჯი „რაც ვერ გააკეთა რუსულმა არმიამ, ამას გააკეთებს ქართველი ხალხი“, იყო ნიშანი იმისა, რომ იწყებოდა გადამწყვეტი ბრძოლა მე-5 კოლონის ჩამოყალიბებისათვის, ასევე საქართველოს შოდა პოლიტიკურ ველზე დამკვიდრების პროცესი. ვფიქრობთ ამ პროცესს სათავეში სწორედ ევგენი პრომაკოვი ჩაუდგა. პირველი ეტაპი მოიცავდა ამ გეგმის ფარულ ნაწილს და გაცილებით კომფორტული იქნებოდა რუსეთისთვის. ამაში ვგულისხმობთ შემდეგს. 2009წ. აპრილის აქციები სწორდ ამ გეგმის ერთერთი შემადგენელი და კომფორტული ნაწილი იყო რუსეთისთვის. თუმცა ვერ განხორციელდა სუბიექტური და ობიექტური მიზეზების გამო.
2009წ. დეკემბერში პრიმაკოვის დაბადების დღეზე ქართული დელეგაციის ვიზიტს დაემთხვა იმ გეგმის გაჟღერება, რომელიც იქ მისულმა პუტინმა თქვა. ამით შესაძლოა ითქვას წითელი ლენტიც გაიჭრა და პროცესი ასე ვთქვათ ღიად დაიქოქა. პრიმაკოვს დაევალა მე-5 კოლონის ღიად შექმნა და კასტინგის მომზადება. პირველი საიდუმლო ვიზიტი მასთან სწორედ ზურაბ ნოღაიდელს ჰქონდა. საახალწლოდაც აპირებდა აქ ჩამოსვლას პლეხანოველი ევგენი, მაგრამ რატომღაც ეს საკითხი გადაიდო. დაიწყო მე-5 კოლონის ღიად ჩამოყალიბება. დასრულდა პუტინის 2008წ. მესიჯის პირველი ეტაპი. ის ჯოზეფ ბაიენის საქართველოში ვიზიტმა დაასრულა. ანუ დაფარული სივრციდან მეხუთე კოლონა უკვე აქტიურ ქმედებებზე გადავიდა. ვფიქრობ არის რამდენიმე რგოლი, რომელიც შემდგი პრინციპით არის აგებული. კანდიდატების შერჩევას და მასთან კავშირს ევგენი პრომაკოვი ხელმძღვანელობს. დაწყებული 2008 წლიდან, ანუ პუტინის განცხადებიდან. კანდიდატების დამუშავება ხდება დასავლეთში ან ამერიკაში, სადაც რუსული კგბ-ს რეზიდენტურის საკმაოდ სერიოზული წარმომადგენლობებია. ეს ჩვეულებრივი და აპრობირებული მეთოდია, რეზიდენტების სხვა ქვეყნებში შეხვედრის ორგანიზება. როდესაც ამას ვამბობთ, შესაძლოა მავანმა იფიქროს, საიდანო, ეხლავე მოგახსენებთ. მე-5 კოლონის ჩამოყალიბების ნიშნები შარშანვე გამოჩნდა. კარგად გავიხსენოთ ვენის კონფერენცია. იქ ჩასული ქართული დელეგაცია.... შემდეგ იგივე კონფერენცია სოჩაშიც. ჩვენი ოპოზიციური ლიდერების ხშირი ვიზიტები საზღვარგარეთ, დასავლეთში და ამერიკაში. სადაც ვფიქროთ რომ აპრობირებულ მეთოდს მიმართვდნენ, რომლის შედეგებიც მშვენივრად გამოჩნდა უკვე წელს. ზურაბ ნოღაიდელი პირდაპირ მოსკოვში წავიდა, ვინაიდან პუტინმა ღია თამაში დაუშვა, ბურჯანაძეც ასევე ამ ღია თამაშის მონაწილეა. აქვე მინდა ვთქვა, რომ ლავროვთან ვიზიტებიც არ არის მაინცდამაინც იოლი მისაღწევი. რომ არა სერიოზული კავშირები და წინასწარ მოსამზადებელი სამუშაოები დარწმუნებული ვარ ირაკლი ალასანიას შეხვედრაც ვერ მოხდებოდა რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრთან. პრ-თვალსაზრისით მშვენივრად შეიფუთა სიტუაცია. მიუნხენის კონფერენცია, იქ ირაკლი ალასანიას მიწვევა, რომელიც გერმანიაში რუსეთს ნამდვილად არ გაუჭირდებოდა და შემდეგ პოსტ ფაქტუმ მოწყობილი შეხვედრა. წინასწარ მოსამზადებელი სამუშაოების გარეშე მსგავსი შეხვედრები არ ეწყობა. ზოგადად მინდა ვთქვა, რომ იმას რასაც ეხლა ვამბობ, სპეცსამსახურების მიერ არარეზიდენტების დამუშავების მეთოდიკის სახელმძღვანელოების პირველსავე გვერდებზე წერია.
რათქმაუნდა ესეც ევგენი პრომაკოვის რგოლის გარეშე ვერ მოხერხდებოდა. არც პუტინია ის კაცი, რომ კადრები ძალიან სწრაფად შეარჩიოს და პრიმაკოვის კანდიდატურა მისი 2008წ. სექტემბრის მესიჯის გაჟღერებიდან უახლოესი დღეებიდან დაიწყებოდა. შესაბამისად ეს პოსტი პრიმაკოვისთვის მისი დაბადების დღის საჩუქარი არ იყო, ვინაიდან პრომაკოვმა, როგორც ძალიან გამოცდილმა ჩეკისტმა გულისამაჩუყებელ თავის დაბადების დღეზე მიიწვია მისთვის „საყვარელი ქართველები“, ისე, რომ არც უთხრა ამ უბედურებს პუტინი რომ მივიდიდა დაბადების დღეზე. შემდეგ პუტინი უეცრად მივიდა, მძიმე საქმეებიდან მოიცალა და ქართველებს მის დანახვაზე ელდა ეცათ. თუმცა არ დავიბენით, ჩვენც ნაზ ქართველურად თბილისო შევუსრულეთ. იყო ყვავილები ცრემლები და აპლოდისმენტები. ცრემლები ქართული დელეგაციის თვალებზე, პრიმაკოვის დაბერებული და გულჩვილი გულიც ამას როგორ გაუძლებდა და პუტნისაც აუჩუყდა გული და პრომაკოვს სთხოვა, რომ აბა შენ იცი ამ ხალხს კარგად მოუარეო.
ეს რუსული პრ-ია, რომელიც უნდა გადაყლაპოს ქართვლებმა. როგორ არ გადაყლაპავენ, განა ამ ცრემლებისგან თავის შეკავება შეიძლება? მომიტევეთ ეს მცირე რილიური გადახვევა, მაგრამ ეს ლირიკა რუსული პრ-იდანაა. იციან მათ ჩვენი გულჩვილობის ამბები. პრ-იც შესაბამისია. ქართვლებიც ცრემლებს ვერ შეიკავებენ.
ამ ყველაფრის უკან დგას წორედ რუსული გეგმა, რომელიც არის საქართველოს სრულყოფილი ანექსია. საგარეო კურსის შეცვლა, ხელისუფლების დამხობა, ნეიტრალური, იმპოტენტი, ტერიტორიებ ახეული საქართველოს მიღება საბოლოო ჯამში. ამაზე ღია განცხადებები უკვე კეთდება. მაგ. კობა დავითაშვილი, ზვიად ძიძიგური, ზურაბ ნოღაიდელი, ბურჯანაძე, 2009წ. გაზაფხულის აქციებზე მდგარი მთელი ოპზიციური სპექტრი არასოდეს აფიქსირებდა თავის საგარეო ორიენტირებს. მიტინგებზე საკმო ხშირად გაჟღერდა, რომ ამერიკა ჩვენი მტერია. რომ ნატოზე ჩაციკლულები არ არიან და უამრავი რომ....
ყველა მესიჯი ამ რუსული გეგმის თანდათან ცხადდება. დიალოგი რუსეთთან, კავშირები რუსეთთან, იმ რუსეთთან, რომელმაც 1801 წლიდან სისხლის მდინარეები ადინა საქართველოში. იმ რუსეთთან რომელმაც გაანადგურა ქართული ეკლესია, იმ რუსეთთან, რომელმაც გაანადგურა მთელი ქართველი ინტელიგენია მე-20 საუკუნის დასაწყისში და შემდეგაც. იმ რუსეთთან, რომელმაც 1921წ. 25 თებერვალი მოგვიწყო და ქართველი იუნკრების ძვლებზე შემდგარებმა აღმართეს წითელი დროშა თბილისის თავზე. იმ რუსეთთან, რომელმაც მოგვიწყო 1989წ. 9 აპრილი, რომელმაც მოგვიწყო 1991-92 წლები და გადაბუგა თბილისი, იმ რუსეთთან, რომელმაც სისხლში აბანავა მთელი საქართველო 1991-1993 წლებში, რომელმაც უზრუნველყო აფხაზეთის ანექსია და ეთნოწმენდა, იმ რუსეთთან, რომელმაც 2008წ, აგვისტოში დაბომბა და გაანადგურა მთელი საქართველო და 400 სამდე უმამაცესი ქართველი ვაჟკაცის სისხლით მორწო შიდა ქართლი. აი ასეთ რუსეთთან უნდა გვქონდეს კავშირები, ის გვიშველის, ის გადაგვარჩენს. აი ასეთ რუსეთთან არის გულჩვილი ცრემლები და აპლოდისმენტები, ასეთ რუსეთს ვუმღერით თბილისოს, ხოლო ის ამ თბილისოს ფონზე ადგენს ჩვენი ახალი ანექსიის გეგმას და ჩვენს თვალწინ მას ევგენი პრიმაკოვს ავალებს.
უახლოეს ხანებში მე-5 კოლონა დაიწყებს საქართველოს იმპოტენციის ნეიტრალიტეტის ქადაგებას (ამას ცალკე წერილს მივუძღვით), ამ იდეის პოპულარიზაციას. ის შექმნის მე-5 კოლონას, საკმაოდ მძლავრს, სერიოზულს. შეეცდება ხელისუფლების დამხობას. კიდევ მეტი ხალხი წავა შეხვედრაზე პრიმაკოვთან, შემდეგ ლავროვთან, შემდეგ პუტინთან. რუსეთმა უკვე ღია ომი გამოაცდხადა, ეს ომი მოიცავს როგორც შიდა დაპირისპირებას, ასევე ამ დაპირისპირებაში უშუალო ჩარევას. უახლოეს თვეებში ეს ყველაფერი რაზედაც ვსაუბრობდით, უფრო მეტად ამოვა წყლის ზედაპირზე.
გადამწყვეტი ბრძოლა დაიწყო, თუმცა ვფიქრობ, ეს საბოლოოდ დაასამარებს მე-5 კოლონას საქართველოში, ვინაიდან მათ არა აქვთ თემა, რომელზედაც შეიძლება ისაუბრონ. მათ არა აქვთ ისტორია, რომელზედაც შეიძლება დაეყრდნონ და შესთავაზონ ხალხს, არ გახსოვთ რუსეთმა ეს რომ გააკეთა? ვინაიდან ჩვენი მახსოვრობა ასეთს არ იცნობს. მათ არ ეყოფათ გრამატიკა იმ რიტორიკისთვის, რომელიც შეიძლება იყოს საუბრის თემა. ის ისეთივე დემაგოგია იქნება, როგორც ბურჯანაძის განცხადებები მოსკოვიდან, ვინაიდან თემა არ არსებობს. არ არსებობს რიტორიკის საწყისი. თუ არ არსებიობს სასაუბრო ენა, მაშინ არ არსებობს იდეაც. იდეის გარეშე რიტორიკას ძალა არა აქვს. შეუძლებელია რაიმე გამოვიდეს ამ მცდელობიდან. საფუძველი ამ თემის არ არსებობს. ამ თემის საფუძველი არის რუსული ტყუილი, რომელიც რუსეთის დამახასიათებელი თვისებაა. პუტინის დისკურსის საქართველოში განხორციელების მექანიზმი პრაქტიკულად არ არსებობს, ვინაიდან არ არსებობს ის სუფთა ფურცელი, რომელზედაც ის საუბრობს. ეს სუფთა ფურცელი ქართველთა სისხლითაა მორწყული.

11.03.10 წ.
ირკლი მარგველაშვილი